Αναρτήθηκε σε 13 Σεπτεμβρίου, 2012 κατηγορία: Ειδήσεις

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Είναι αλήθεια ότι μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην περίοδο της ανατροφής των παιδιών είναι η διαχείριση των συναισθηματικών και πνευματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

«Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε ιδέα πως να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους προβλήματα», γράφει η Ingrid Wickelgren, συντάκτρια στο επιστημονικό περιοδικό Scientific American.

Η ίδια μάς πληροφορεί για την ύπαρξη μιας ομάδας επιστημόνων που δημιούργησε, πριν από τρία χρόνια, το Ινστιτούτο Child Mind στη Νέα Υόρκη, το οποίο ειδικεύεται στην επίλυση προβλημάτων σχετικών με την πνευματική και ψυχική υγεία των παιδιών.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, περισσότερα από 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική (το πρόβλημα, προφανώς, δεν αφορά μόνο την Αμερική) έχουν ψυχικές διαταραχές και τουλάχιστον τα μισά από αυτά, δεν θα λάβουν ποτέ καμία θεραπεία. Πολλά ακόμα παιδιά αντιμετωπίζουν ηπιότερα ψυχολογικά προβλήματα που οι γονείς τους αδυνατούν να αναγνωρίσουν, πόσο μάλλον να χειριστούν.

Ένας από τους ερευνητικούς τομείς του Ινστιτούτου εστιάζει στο άγχος της παιδικής ηλικίας, το οποίο πλήττει περίπου το 13% των παιδιών. Κάποια παιδιά έχουν σοβαρό άγχος αποχωρισμού, άλλα πανικού ή μετά-τραυματικού στρες.

Το πρόβλημα των ιδεοψυχαναγκαστικών διαταραχών είναι, επίσης, βασανιστικό για τα παιδιά που κατακλύζονται από ενοχλητικές, επαναλαμβανόμενες σκέψεις, όπως τον φόβο ότι κάτι θα συμβεί στην μαμά στον μπαμπά, τις οποίες προσπαθούν να εξαλείψουν με ένα παράλογο τελετουργικό που εκτελούν καταναγκαστικά : να πλένουν, για παράδειγμα, τα χέρια τους έξι φορές πριν από τον ύπνο κ.α.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αγωνία τους είναι τόσο έντονη που δυσκολεύει τη ζωή και την απόδοσή τους στα μαθήματα.

Ένα μέρος της θεραπείας βασίζεται στην έκθεση του παιδιού στο πρόβλημα, με την καθοδήγηση και τη συμπαράσταση των ειδικών, όπου το παιδί μαθαίνει να έρχεται αντιμέτωπο με τα αντικείμενα, τις σκέψεις και τις καταστάσεις που του προκαλούν άγχος.

Όταν ένα παιδί πιστεύει, για παράδειγμα, ότι αν πατήσει μια ρωγμή στο δρόμο θα τσακίσει την πλάτη της μητέρας του, ο θεραπευτής κάνει κάποιες βόλτες μαζί του σε δρόμους με ρωγμές και το βοηθά να διαχειριστεί το πρόβλημα και το άγχος του.

Η εφαρμογή του προγράμματος έχει μεγάλη επιτυχία, αφού τα παιδιά από όλο τον κόσμο, που αναζητούν βοήθεια στο Ινστιτούτο, βλέπουν τα συμπτώματα των προβλημάτων τους να μειώνονται από 40 έως 90 %.

Ας μην έχουμε, λοιπόν μόνο απαιτήσεις από τα παιδιά, αν οι ίδιοι δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες, το άγχος και τα προβλήματά τους.

Πηγή : Scientific American