Ομιλητής: Γιώργος N. Βλαχάκης

Από την αυγή του 18^ου αιώνα, η οποία στην Ευρώπη αλλά και συνακόλουθα στην καθ’ ημάς Ανατολή χαρακτηρίστηκε ως ο Αιώνας των Φώτων, μέχρι και τα μέσα του 19^ου αιώνα όπου ο ενιαίος βαλκανικός χώρος τεμαχίζεται στα εθνικά κράτη που αποκτούν την ανεξαρτησία τους σταδιακά από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι επιστήμες, τα μαθηματικά και η φυσική φιλοσοφία αποτελούν όχημα όχι μόνο για την απόκτηση γνώσης αλλά και για τη διαμόρφωση εθνικής συνείδησης.

Ειδικότερα, η φυσική φιλοσοφία αποτελεί το βασικό μέσο για την καταπολέμηση της αμάθειας και της δεισιδαιμονίας, και σημαντικοί λόγιοι της εποχής επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στη διάχυση της νέας γνώσης που έρχεται από τη Δύση. Κάποιες φορές, αυτές οι προσπάθειες αντικαθρεφτίζονται και σε κείμενα ξένων περιηγητών οι οποίοι επισκέπτονται την Οθωμανική Αυτοκρατορία και εντυπωσιάζονται από την ύπαρξη σημαντικών σχολείων όπου διδάσκονται επαρκώς και τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες.

Σήμερα, ύστερα από περίπου μισό αιώνα συστηματικής διερεύνησης του θέματος από τους ιστορικούς της επιστήμης, φαίνεται ότι ακόμα υπάρχουν στοιχεία που έρχονται αναπάντεχα στο φως και πλουτίζουν την εικόνα που έχουμε για αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα περίοδο. Αξίζει, τελικά, να προσπαθήσουμε να τη φέρουμε στο επίκεντρο, καθώς μάλιστα πλησιάζει και η 200^ή επέτειος από την Επανάσταση του 1821.

Είσοδος ελεύθερη