Αναρτήθηκε σε 16 Δεκεμβρίου, 2020 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: εκπαίδευση, Επιστήμη, Ιδέες, Νεύτωνας, Φυσική, Χειρόγραφα

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Για τον Ισαάκ Νεύτωνα (1643-1727), τον Άγγλο φυσικό, μαθηματικό, αστρονόμο και φιλόσοφο που έθεσε τα θεμέλια της Κλασικής Φυσικής και διατύπωσε τους Νόμους της Κίνησης και τον Νόμο της Βαρύτητας, γράφονται διαρκώς κείμενα για να επιβεβαιώσουν τον σπουδαίο ρόλο που είχε στην Επιστημονική Επανάσταση της εποχής του.

Τις τελευταίες ημέρες το όνομά του ήρθε άλλη μία φορά στο προσκήνιο, με αφορμή τη δημοπράτηση στο Λονδίνο -από τον οίκο Sotheby’s στην τιμή των 378.000 βρετανικών λιρών-, σπάνιων χειρογράφων του με αδημοσίευτες σημειώσεις.

Όσα καταγράφει συνδέονται με μία λιγότερο προβεβλημένη πλευρά της δραστηριότητάς του· την επίμονη ενασχόλησή του με την Αλχημεία και με ποικίλες θεολογικές αναζητήσεις. Στα χειρόγραφα, καμένα στις άκρες τους από τη φωτιά ενός κεριού, αποτυπώνεται η προσπάθειά του να αποκωδικοποιήσει τα μυστικά της κατασκευής των πυραμίδων της Αιγύπτου.

Ο Νεύτωνας μελετούσε τις πυραμίδες γύρω στο 1680, σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας «The Observer», σε μία περίοδο απομόνωσης και αυτοεξορίας στο Woolsthorpe Manor του Lincolnshire. Η μετακίνησή του από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ στο πατρικό του σπίτι ενισχύθηκε από την αυστηρή κριτική που είχε δεχθεί τότε το έργο του από τον πολυεπιστήμονα, και ανταγωνιστή του, Robert Hooke (1635-1703) της Βασιλικής Εταιρείας.

«Στα χειρόγραφα επιχειρεί να αποκαλύψει τη μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιήθηκε από τους κατασκευαστές των πυραμίδων. Πιθανολογούσε επίσης ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν κατορθώσει να μετρήσουν τη Γη, και συνεπώς θεωρούσε ότι αν αποκωδικοποιούσε τον πήχη της Μεγάλης Πυραμίδας θα ήταν σε θέση να υπολογίσει και την περιφέρεια της Γης», σημειώνει η δημοσιογράφος Harriet Sherwood στην εφημερίδα «The Observer».

Ο Νεύτωνας δεν ήταν ο μόνος που πίστευε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν πρόσβαση σε μια βαθιά γνώση που χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου. Η αναζήτηση αρχαίων, απόκρυφων μυστικών ήταν άλλωστε χαρακτηριστικό της Αλχημείας, που με τόσο πάθος μελετούσε. Στις σημειώσεις του αντλεί στοιχεία από μια σειρά παλαιότερων και νεότερων πηγών, κυρίως από την Πυραμιδογραφία (1646) του Τζον Γκρίβς (1602-52). Συγκρίνει επίσης ένα ευρύ φάσμα μετρήσεων: τις εξωτερικές διαστάσεις, το μήκος των σηράγγων, το ύψος των θαλάμων και το μέγεθος μεμονωμένων τούβλων στις πυραμίδες. Για να αποδείξει ότι όλα είχαν υπολογιστεί από μια κοινή μονάδα μέτρησης, τον βασιλικό πήχη.

Η θεωρία της Βαρύτητας τον παίδευε αρκετά χρόνια, αλλά για να αποδείξει σε πλανητική κλίμακα τους υπολογισμούς του χρειαζόταν το ακριβές μέτρο της περιφέρειας της Γης. Οι σχετικές μετρήσεις του Ερατοσθένη (3ος αιώνας π.Χ.) δεν ταίριαζαν με τις προτάσεις του για τη βαρυτική έλξη, οπότε στράφηκε στις παλαιότερες μετρήσεις του Θαλή και του Αναξίμανδρου από τον 6ο αιώνα π.Χ., στις οποίες η περιφέρεια της Γης υπολογιζόταν περίπου στα 400.000 στάδια (μονάδα μέτρησης μήκους των Αρχαίων Ελλήνων).

Υποθέτοντας ότι οι Έλληνες είχαν υιοθετήσει τις μετρήσεις των Αιγυπτίων, στόχευε να ποσοτικοποιήσει τα στάδια από τον πήχη και την περιφέρεια της Γης από τα στάδια. Το απώτερο κίνητρο όλης αυτής της προσπάθειας δεν ήταν επιστημονικό, τουλάχιστον με τη σημασία που του αποδίδουμε σήμερα. Αλλά κυρίως θεολογικό, αφού η βαθύτερη επιθυμία του, πέρα από τον τρόπο κατασκευής των πυραμίδων, ήταν να αποκωδικοποιήσει τα μυστικά της δημιουργίας του βιβλικού Ναού του Σολομώντα και να ερμηνεύσει τα απόκρυφα νοήματα της Βίβλου.

Πηγές: “The Observer”, “Sothebys.com”