Αναρτήθηκε σε 17 Μαρτίου, 2020 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: εκπαίδευση, Επιστήμη, Ιδέες

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Η πανδημία την οποία αντιμετωπίζουμε, εκτός από τις συνήθειες της καθημερινότητάς μας επηρεάζει άμεσα, όπως διαπιστώνουμε, και το χώρο της εκπαίδευσης. Η ψηφιακή εποχή επιτρέπει, σε πολλές περιπτώσεις, τη συνέχιση των μαθημάτων διαδικτυακά, με την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Η συζήτηση, όμως, για τη διαδικτυακή μάθηση δεν ξεκίνησε τώρα, με αφορμή τη δύσκολη συγκυρία. Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι η διαδικτυακή κατάρτιση πρέπει να γίνει πρωταρχικό εργαλείο στη συγκρότηση του μοντέλου της διά βίου μάθησης, απαραίτητο για την επιβίωσή μας στον σύγχρονο κόσμο.

Οι καθηγητές Pierre Vandergheynst και Isabelle Vonèche Cardia από την Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάνης (EPFL) θεωρούν ότι το μοντέλο που περιορίζει την εκπαίδευση στις νεότερες ηλικίες και, συνήθως, σε πέντε χρόνια σπουδών στα ανώτατα ιδρύματα θα είναι σύντομα παρωχημένο. Η τεχνολογική εξέλιξη απαιτεί διαρκή ανανέωση των δεξιοτήτων μας σε διαφορετικούς τομείς. Η φοίτηση ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στο πανεπιστήμιο δεν αρκεί πια.

«Το πανεπιστημιακό μοντέλο χρειάζεται να εξελιχθεί. Πρέπει να εξοπλίζει τους φοιτητές με τις γνώσεις και τα εφόδια που θα τους επιτρέπουν την επαγγελματική επιβίωση σε ένα σύνθετο περιβάλλον. Εκεί, όπου η αξία του εργαζόμενου θα προέρχεται από την ικανότητά του να επινοεί λύσεις και να ερμηνεύει δεδομένα που οι μηχανές και η τεχνολογία αδυνατούν να διαχειριστούν», σημειώνουν οι καθηγητές σε άρθρο που δημοσιεύεται στη διαδικτυακή επιθεώρηση «Aeon». Για αυτό και είναι απαραίτητο, όπως τονίζουν, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να απομακρυνθούν από τη λογική της προετοιμασίας σπουδαστών “έτοιμων για εργασία”. Αλλά ικανών ατόμων να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και στη διαρκή επιμόρφωση.

«Οι πρόσφατες εξελίξεις στις υπολογιστικές μεθόδους και στο πεδίο της επιστήμης των δεδομένων, μάς ωθούν να επανεξετάσουμε γενικότερα το ρόλο της επιστήμης αλλά και της μηχανικής», διαπιστώνουν. Και προσθέτουν: «Οι υπολογιστές γίνονται, ολοένα και περισσότερο, οι βασικότεροι συντελεστές στη διερεύνηση δεδομένων και στη δημιουργία ερωτημάτων τα οποία απαιτούν ριζικά νέους τρόπους προσέγγισης και λογικής. Ως εκ τούτου, διαμορφώνεται ένα νέο, διευρυμένο πεδίο σπουδών που, εκτός από τις παραδοσιακές επιστήμες των Μαθηματικών και της Φυσικής, περιλαμβάνει την Επιστήμη των Υπολογιστών, τον Προγραμματισμό, τη Στατιστική και τη Μηχανική Μάθηση».

Εν ολίγοις, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν αρκεί να παρέχει απλώς διπλώματα αποφοίτησης ενός πεδίου, αλλά προγράμματα σπουδών διαφορετικών κατευθύνσεων και τη δυνατότητα διαρκούς επιμόρφωσης, καθώς η τεχνολογία και οι εφαρμογές της εξελίσσονται αδιάλειπτα. Ένας σχεδιασμός τέτοιου τύπου δεν αφορά μόνο τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ή εκείνους που θα επιλέξουν τη διά βίου μάθηση. Η οργάνωση και το κόστος αυτού του σχεδίου είναι δύο παράγοντες που θα πρέπει να απασχολήσουν, σοβαρά, τα επόμενα χρόνια τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις κάθε χώρας.

Πηγή: Aeon.co