Αναρτήθηκε σε 25 Νοεμβρίου, 2019 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: εκπαίδευση, Επιστήμη, Τεχνητή Νοημοσύνη, Τεχνολογία

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Μία νέα έρευνα βασισμένη στις δυνατότητες της Μηχανικής Μάθησης δείχνει, με σχετική ακρίβεια, ποια μέρη από το περίφημο θεατρικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (1514-1616) «Ο Βασιλιάς Ερρίκος Η’» έχει γράψει ο Σαίξπηρ και ποια από αυτά ο θεατρικός συγγραφέας, συνεργάτης για ένα διάστημα του κορυφαίου Άγγλου δραματουργού, Τζον Φλέτσερ (1579 – 1625).

Τα αποτελέσματα της μελέτης ανακοίνωσε ο Τσέχος ερευνητής Petr Plecháč από την Τσεχική Ακαδημία των Επιστημών στην Πράγα, και παρουσιάζονται σε πρόσφατο δημοσίευμα στην επιθεώρηση MIT Technology Review.

Ο Σαίξπηρ πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στη βασιλική αυλή, ιδίως την εποχή της βασιλείας του Ιακώβου Α’, ο οποίος, ως λάτρης των τεχνών, πήρε υπό την προστασία του τον Σαιξπηρικό θίασο. Όταν το 1616 πέθανε ο Σαίξπηρ, ο θίασος, αναζητώντας αντικαταστάτη, στράφηκε σε έναν από τους πιο διάσημους και δημιουργικούς θεατρικούς συγγραφείς της εποχής, τον Τζον Φλέτσερ. Το όνομα του τελευταίου είναι εκείνο που εμπλέκεται στο ζήτημα συγγραφικής πατρότητας του θεατρικού έργου «Ερρίκος Η’».

Η υποψία υπήρχε από το 1850 όταν ο λογοτεχνικός αναλυτής James Spedding είχε παρατηρήσει σημαντική ομοιότητα ανάμεσα στη γλώσσα των θεατρικών έργων του Φλέτσερ και σε αρκετά μέρη του θεατρικού έργου που υπογράφει ο Σαίξπηρ. Ο Spedding συμπέρανε ότι οι δύο θεατράνθρωποι είχαν συνεργαστεί.

Σήμερα, η υπόθεση αυτή παρουσιάζεται με μεγαλύτερη βεβαιότητα, αφού η νέα τεχνολογία, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα, ισχυροποιεί το ενδεχόμενο της συγγραφικής συνεργασίας. Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μελετώντας τις γλωσσικές ιδιαιτερότητες των δύο συγγραφέων. Για παράδειγμα, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, «ο Φλέτσερ χρησιμοποιεί, συχνά, στη γραφή του συντμημένες μορφές αντωνυμιών, το ye στη θέση του you και το ‘em στη θέση του them. Επίσης, συνήθιζε να προσθέτει τις λέξεις sir, still ή next σε έναν σταθερό πεντάμετρο στίχο για να δημιουργήσει μια, επιπλέον, έκτη συλλαβή”.

Ο Petr Plecháč κατάφερε, με τη βοήθεια της Μηχανικής Μάθησης, να εντοπίσει την πατρότητα κάθε φράσης του θεατρικού έργου. Η διαδικασία που ακολουθεί συνδέεται με την εκπαίδευση ενός αλγόριθμου να μελετά και να αναγνωρίζει μεγάλο μέρος της συγγραφικής δουλειάς ενός συγγραφέα. Από τη στιγμή που ο αλγόριθμος μαθαίνει να αναγνωρίζει το ύφος, τις λέξεις και τα ρυθμικά μοτίβα που χρησιμοποιεί περισσότερο ένας δημιουργός, είναι σε θέση να τα εντοπίζει και σε κείμενα με τα οποία έρχεται σε επαφή πρώτη φορά.

Ο Plecháč εκπαίδευσε τον αλγόριθμο να αναγνωρίζει το ύφος του Σαίξπηρ με υλικό τα έργα που είχε γράψει την ίδια περίοδο με τον «Ερρίκο Η’»: τoν “Κοριολανό”, τον “Κυμβελίνο”, το ¨Χειμωνιάτικο Παραμύθι”, την “Τρικυμία”. Το ίδιο έκανε και με τα έργα του Φλέτσερ.

Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Η ανάλυση έδειξε ότι ο Φλέτσερ έχει γράψει σχεδόν τον μισό «Ερρίκο Η’», εντοπίζοντας ακόμη ότι η πατρότητα αλλάζει, κάποιες φορές, ακανόνιστα, σε διαφορετικές πράξεις και σκηνές του έργου. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, τελικά, η αποσαφήνιση πατρότητας ενός έργου, τόσα χρόνια μετά, δεν πρόκειται να αλλάξει στο ελάχιστο ούτε την αξία του έργου ούτε τη σημασία που αυτό έχει αποκτήσει στον πολιτισμό μας.

Πηγή: MIT Technology Review