Αναρτήθηκε σε 28 Σεπτεμβρίου, 2017 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: Επιστήμη, Κινηματογράφος

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Για τη σαγήνη της κινούμενης εικόνας έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις, από την εμφάνιση του κινηματογράφου και, αργότερα, με αφορμή την εξέλιξη της τέχνης του μοντάζ μέσα στον 20ό αιώνα. Πριν από τη θαυμαστή επινόηση του κινηματογράφου, οι άνθρωποι δεν είχαν εξοικειωθεί, σε τέτοιο βαθμό, με ένα θέαμα στο οποίο διαφορετικές εικόνες – τοπία, πρόσωπα και αντικείμενα – εναλλάσσονται με μεγάλη ταχύτητα μπροστά στα μάτια τους.

Κι ενώ θα περίμενε κάποιος ότι αυτή η αποσπασματική προσέγγιση της πραγματικότητας θα δημιουργούσε μεγάλη σύγχυση στους θεατές, ο κινηματογράφος έγινε γρήγορα το αγαπημένο τους καταφύγιο, ένα μέσο που μαζί με την τηλεόραση, η οποία εμφανίστηκε αργότερα, διαμόρφωσε και καθόρισε τη ζωή, τη σκέψη και τις καθημερινές συνήθειες εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ο λόγος για τον οποίο οι θεατές προσαρμόστηκαν με τόση ευκολία στη λογική της εναλλαγής πλάνων είναι απλός. Στο βίντεο που ακολουθεί, βασισμένο σε ένα άρθρο του Αμερικανού ψυχολόγου και επιστήμονα του εγκεφάλου Jeffrey M. Zacks, παρουσιάζεται με εύληπτο τρόπο το πώς η ανθρώπινη οπτική εμπειρία συνδέεται βαθύτερα με το κινηματογραφικό μοντάζ.

Οι επιστήμονες εξηγούν ότι δεν μάθαμε να διαβάζουμε τον κινηματογράφο και την εναλλαγή πλάνων για να παρακολουθούμε ευκολότερα ταινίες. Η τεχνική του μοντάζ λειτουργεί άψογα, επειδή εκμεταλλεύεται τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί το οπτικό μας σύστημα στον πραγματικό κόσμο.

Πηγή: aeon.co