Αναρτήθηκε σε 4 Απριλίου, 2016 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: εκπαίδευση, Επιστήμη, Έρευνα, Σαίξπηρ

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Η μανία της εποχής με την επεξεργασία δεδομένων κάθε είδους και την οπτικοποίηση των πληροφοριών δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον κόσμο των ανθρωπιστικών σπουδών. Είναι γνωστό ότι κάθε αφήγηση έχει τη δική της μοναδική αρχιτεκτονική, τους αρμούς, τις τραβέρσες, τα διακοσμητικά στοιχεία και τη βαθύτερη δομή της. Τα όρια και η έκταση μιας ιστορίας καθορίζουν, συχνά, και το είδος της, αν πρόκειται, δηλαδή, για τραγωδία, κωμωδία ή κάποιο άλλο είδος, ενώ κάθε ιστορία συνθέτει ένα ευέλικτο δίκτυο από αδύναμες ή ισχυρές συνδέσεις, άξονες και κόμβους.

Αυτές τις σκέψεις είχε στο μυαλό του ο ερευνητής Martin Grandjean από το Πανεπιστήμιο της Λωζάνης όταν ξεκίνησε να αναλύει και να οπτικοποιεί δεδομένα από τα θεατρικά έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Τα ερωτήματα που τον απασχόλησαν είναι, σε γενικές γραμμές, τα εξής: Με ποιο τρόπο είναι δομημένες οι τραγωδίες του Σαίξπηρ; Πώς συνδέονται μεταξύ τους οι σαιξπηρικοί ήρωες;

Το αποτέλεσμα της χαρτογράφησης των έργων του Σαίξπηρ είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό και χρήσιμο για τους μελετητές. Στα διαγράμματα που προέκυψαν από τις αναλύσεις του Grandjean μπορούμε να παρατηρήσουμε, με οπτικό τρόπο πλέον, τις σχέσεις των ηρώων, την αλληλεπίδρασή τους και ορισμένα στοιχεία από τη συμπεριφορά τους στις ίδιες σκηνές.

Ο δομή του Άμλετ, της μεγαλύτερης τραγωδίας του Σαίξπηρ, δεν είναι η πιο πολύπλοκη. Είναι λιγότερο πυκνή από τον Βασιλιά Ληρ, τον Τίτο Ανδρόνικο ή τον Οθέλο. Σε μερικά θεατρικά έργα τα διαγράμματα αποκαλύπτουν με σαφήνεια τις ομάδες που διαμορφώνουν το δράμα: τους Μοντέκους και τους Καπουλέτους στον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, του Τρώες και τους Έλληνες στον Τρωίλο και Χρυσηίδα, τους Βόλσκους και τους Ρωμαίους στον Κοριολανό ή τους συνωμότες στον Ιούλιο Καίσαρα.

Η βαρύτητα και η δράση ενός χαρακτήρα στο έργο σημειώνονται με ανάλογα στοιχεία και με χρώματα διαφορετικής έντασης σε κάθε γράφημα.

Πηγή: martingrandjean.ch