Αναρτήθηκε σε 31 Μαρτίου, 2016 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: Mαθηματικά, εκπαίδευση, Ιδέες

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

«Όποιος έχει παιδιά ή ανακαλεί τη παιδική ηλικία των μεγαλύτερων παιδιών του θα θυμάται, επίσης, τον αγώνα τους να καταλάβουν τη χρησιμότητα των μαθηματικών. Αρκετοί γονείς έρχονται αντιμέτωποι με τα ερωτήματα: « Σε τι ωφελούν τα κλάσματα, τα τρίγωνα και η άλγεβρα; Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να τα μαθαίνουμε όλα αυτά;», σημειώνει, στην ιστοσελίδα του αμερικανικού δικτύου National Public Radio (NPR), ο Marcelo Gleicer.

Ο καθηγητής Αστρονομίας και Φυσικών Επιστημών στο Dartmouth College τονίζει στο άρθρο του ότι αν δεν προσεγγίσει κάποιος τα μαθηματικά μέσα από μια ευρύτερη οπτική γωνία, δεν θα μπορέσει να αντιληφθεί τη σημασία τους. Και θα συρρικνώνει, πάντοτε, τη συζήτηση στη δυσκολία των μαθηματικών και σε ζητήματα άσχετα με την ουσία της επιστήμης.

Ο Marcelo Gleicer γράφει ότι είμαστε, κατά κάποιο τρόπο, συντονισμένοι με μυριάδες μορφές μαθηματικών στοιχείων, τόσο εσωτερικά όσο και στο περιβάλλον μας. Φυσικά, δεν μετράμε, διαρκώς, τους καρδιακούς μας παλμούς – κάτι τέτοιο θα μας οδηγούσε στην τρέλα-, δεν συνδέουμε, πάντοτε, την εικόνα των δέντρων με τους κώνους ούτε συνηθίζουμε να αναλύουμε, τουλάχιστον συνειδητά, τη συμμετρία των ανθρώπινων προσώπων. Αν και ξέρουμε ότι όλες οι μικροσυσκευές και οι μηχανές που χρησιμοποιούμε βασίζονται στην κατανόηση και στην ικανότητά μας να εφαρμόζουμε τα μαθηματικά σε διαφόρων ειδών εργαλεία.

«Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, το μεγαλύτερο μέρος των φυσικών επιστημών συνδέεται με την αναγνώριση μοτίβων στη φύση, τα οποία, στη συνέχεια, αποκαλούμε νόμους», γράφει ο Gleicer. Και προσθέτει: «Συνήθως, οι νόμοι αυτοί έχουν κάποια μορφή μαθηματικής έκφρασης, όπως είναι οι Νόμοι του Νεύτωνα για την κίνηση και τη βαρύτητα ή η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας. Στην πραγματικότητα, τέτοιου είδους νόμοι είναι τόσο απαραίτητοι στο να κατανοήσουμε το Σύμπαν, ώστε πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα μαθηματικά δεν είναι ανθρώπινη επινόηση, αλλά αποτελούν θεμελιώδη γλώσσα της φύσης».

Στην συνέχεια, αναφέρεται στη διαμάχη για την καταγωγή των μαθηματικών, λέγοντας ότι άλλοι τα αντιμετωπίζουν σαν μια επινόηση του ανθρώπινου μυαλού, και σε κάποιο βαθμό του μυαλού των όντων εκείνων που είναι ικανά να εκτελούν βασικές μαθηματικές πράξεις. Το ερώτημα, λοιπόν, το οποίο παραμένει ενεργό εδώ και χιλιετίες, είναι κατά πόσο τα μαθηματικά είναι μια καθολική γλώσσα που βρίσκεται κάπου εκεί έξω και την ανακαλύπτουμε σταδιακά ή μια επινοημένη γλώσσα κατάλληλη για το ανθρώπινο μυαλό.

Δεν έχουμε πια αμφιβολία ότι υπάρχουν μαθηματικά μοτίβα στη φύση τα οποία εντοπίζονται, για παράδειγμα, στις σπείρες των τυφώνων, στα ηλιοτρόπια, στα στοιχειώδη σωματίδια ή στους γαλαξίες. Οι εγκέφαλοί μας είναι εξαιρετικά εκπαιδευμένοι στο να εντοπίζουν αυτά τα μοτίβα, μια ικανότητα η οποία, αναμφίβολα, βοήθησε τους προγόνους μας να επιβιώσουν σε επικίνδυνα περιβάλλοντα.

« Όποια και αν είναι η απάντηση για τα μαθηματικά, από τη στιγμή που τα αναγνωρίζουμε ως μια γλώσσα της φύσης, καταλαβαίνουμε ότι ο τρόπος προσέγγισής τους πρέπει να αλλάξει ολοκληρωτικά», τονίζει ο καθηγητής. Και καταλήγει: «Δεν ωφελεί πλέον να περιορίζουμε τη σημασία τους μόνο σε πράξεις, πίνακες πολλαπλασιασμού και κλάσματα. Πρόκειται, άλλωστε, για ένα πεδίο που μας υπερβαίνει. Υπάρχει κάτι πιο συναρπαστικό από αυτό;»

Πηγή: www.npr.org