Thales + Friends

Ο Γιώργος Κοτανίδης αποχαιρετά τον Ρίτσαρντ Φάυνμαν

Αναρτήθηκε σε 18 Νοεμβρίου, 2015 κατηγορία: Ειδήσεις, Νέα της Ομάδας, Συνεντεύξεις | Tags: , , , ,

unnamed

Από τον Γιώργο Καρουζάκη

Ο Ρίτσαρντ Φάυνμαν, βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής το 1965 για τη δουλειά του πάνω στην κβαντική ηλεκτροδυναμική | Quantum Electro-Dynamics, ήταν μια πολυσχιδής, χαρισματική προσωπικότητα που κινήθηκε σε ποικίλους τομείς της επιστημονικής δημιουργίας, της τέχνης και της κοινωνίας. Υπήρξε ένας άνθρωπος γενναίος απέναντι στη ζωή, την επιστήμη, την τέχνη και τις γυναίκες. Γενναίος απέναντι στην εξουσία αλλά και απέναντι στον θάνατο.

Ο Γιώργος Κοτανίδης ανεβάζει μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις των τελευταίων δέκα χρόνων, με κεντρικό ήρωα τον Φάυνμαν, αποχαιρετώντας τον ρόλο-σταθμό της καριέρας του. Η αναμέτρηση του Έλληνα ηθοποιού με τον Νομπελίστα φυσικό στο έργο του Peter Parnell «Q.E.D» ή «Τι απέδειξε ο κύριος Φάυνμαν» ζωντανεύει ξανά, στη σκηνή του Θεάτρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Από τις 23 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, πριν και μετά την παράσταση, το κοινό θα έχει τη μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσει ξεχωριστές ομιλίες αλλά και να συνομιλήσει με κάποιους από τους πιο σημαντικούς Έλληνες φυσικούς που θα ανέβουν στη σκηνή του Θεάτρου για να μας ταξιδέψουν στον κόσμο της Ύλης και του Σύμπαντος.

Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου ο Γιώργος Κοτανίδης, η Ομάδα Σαλτιμπάγκοι και η Oμάδα ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ σας προσκαλούν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης να παρακολουθήσετε τη θεατρική παράσταση και τη διάλεξη του φυσικού και αστρονόμου Διονύση Σιμόπουλου, Ο Άνθρωπος και το Σύμπαν.

Η διάλεξη θα γίνει πριν από την έναρξη της παράστασης, στις 8.30, ενώ μετά το τέλος της, ο καθηγητής θα συνομιλήσει με το κοινό. Οι θεατές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση της Τρίτης με μειωμένο εισιτήριο, αξίας 8 ευρώ, δηλώνοντας το όνομά τους στο e-mail: [email protected].

Γιώργος Κοτανίδης

Με αυτή την ευκαιρία ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης μάς μίλησε για τη θεατρική συνάντησή του με το Ρίτσαρντ Φάυνμαν και τον συναρπαστικό κόσμο της επιστήμης.

– Τι σας γοήτευσε στην προσωπικότητα του Ρίτσαρντ Φάυνμαν;

«Τέλειωσα το γυμνάσιο, το λύκειο σήμερα, χωρίς να έχω καταλάβει τι είναι η Φυσική. Είμαστε καμιά εβδομηνταριά άτομα στην τάξη και ο καθηγητής της Φυσικής ήταν ένας φυσιογνώστης, δεν ήξερε αρκετά πράγματα. Άρχισα να κάνω φροντιστήριο για το πανεπιστήμιο και εκεί συνάντησα έναν φυσικό, Μουστάκας ήταν το όνομά του και είχε σπουδάσει με υποτροφία στην Αμερική, ο οποίος με έβαλε στο νόημα της Φυσικής. Από τότε ζωήρεψε το ενδιαφέρον μου για τη Φυσική και άρχισα να διαβάζω σχετικά βιβλία, κυρίως για την Πυρηνική φυσική και για την Αστροφυσική. Κάποια στιγμή ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο «Σίγουρα θα αστειεύεστε, κε Φάυνμαν» και ανακάλυψα έναν άνθρωπο διεισδυτικό, ευφάνταστο, με πάρα πολύ χιούμορ, έναν κανονικό άνθρωπο της ζωής, χωρίς καμιά σοβαροφάνεια, που ήθελε όμως να σου κοινωνήσει αυτό που είχε ανακαλύψει».

– Πότε συναντηθήκατε με το QED, το θεατρικό έργο για τον Φάυνμαν;

«Το 2001, σε ένα ταξίδι μου στη Ν. Υόρκη, είδα να παίζεται στο Lincoln Center Theater από τον Άλαν Άλμπα ένα έργο με τίτλο QED και κατάλαβα ότι ήταν για τον Φάυνμαν. Ήταν μια εξαιρετική παράσταση. Με την ενθάρρυνση του φίλου μου Γιάννη Μήλιου, που είχε σπουδάσει Φυσική και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τους υπολογιστές, αποφάσισα να κάνω την παράσταση. Το μεταφράσαμε μαζί, μάς έκανε έναν έλεγχο της μετάφρασης η Τζένη Μαστοράκη, και ξεκινήσαμε. Τελικά το εγχείρημά μας γνώρισε μεγάλη επιτυχία».

– Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που το καθιστούν ελκυστικό;

«Είναι ένα αφήγημα ζωής. Στην παράσταση βλέπουμε να ζωντανεύει ένας άνθρωπος με το παρελθόν του, το παρόν του, και το λίγο μέλλον που του απομένει, επειδή είναι άρρωστος από καρκίνο. Ο Φάυνμαν μπαίνει στο γραφείο του παίζοντας τύμπανο. Κάνει πρόβα για μια πανεπιστημιακή παράσταση, και η γραμματέας του, τού θυμίζει ότι πρέπει να ετοιμάσει μια διάλεξη. Αρχίζει, λοιπόν, να προετοιμάζει τη διάλεξη μπροστά στο κοινό, να δοκιμάζει ιδέες μέσα από τις οποίες αναλύει τι είναι το QED και η κβαντική ηλεκτροδυναμική. Αυτό είναι και το Νόμπελ του. Για αυτό βραβεύτηκε, για το πώς κινούνται τα ηλεκτρόνια και τα φωτόνια. Εξηγεί, λοιπόν, στο κοινό πώς κινείται το φως, μιλάει για την επιστήμη και τη Φύση, λέγοντας κάποια στιγμή τη μαγική φράση: Μια ζωή χόρευα και ερωτοτροπούσα με τη Φύση… Αλλά δεν σε αφήνει να της ανασηκώσεις το πέπλο της. Μιλάει συχνά για τα μυστήρια της Φύσης και για τη Φυσική, που είναι ένα από τα κλειδιά για να ξεκλειδώσεις τη Φύση.

»Ήταν ένας ανατρεπτικός άνθρωπος, μια χαρισματική προσωπικότητα, ο οποίος στα εικοσιπέντε του χρόνια είχε κληθεί να λάβει μέρος στο Πρόγραμμα Μανχάταν της ατομικής βόμβας, και επειδή βαριόταν παραβίαζε τα χρηματοκιβώτια που είχανε τα μυστικά της βόμβας. Θυμάται την πρώτη του γυναίκα, η οποία πέθανε και ήταν πολύ σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του. Αναφέρεται, ακόμη, στη σχέση που είχε με την Τουβά, μια μικρή δημοκρατία στη Σιβηρία που την είχε καταπιεί η Σοβιετική Ένωση, όπου τον αντιμετώπιζαν σαν σαμάνο, αλλά και στο πώς εντόπισε τα αίτια της καταστροφής του διαστημικού λεωφορείου Τσάλλεντζερ, και σε πολλά άλλα».

20x30tif copy 2

– Πώς προσεγγίσατε υποκριτικά μια τόσο σύνθετη προσωπικότητα;

«Θα έλεγα ότι έχω μια συγγένεια μαζί του, όχι σε σχέση με τη σπουδαιότητα του δικού μου χαρακτήρα, αλλά με το γεγονός ότι είμαι ένας άνθρωπος πολύ ανοιχτός, πολυπράγμων και ενδιαφέρομαι συνέχεια για πράγματα καινούργια. Η σκηνοθετική μας γραμμή, στην αρχή τουλάχιστον, ήταν ο Φάυνμαν να κινείται στη σκηνή σαν φωτόνιο, να περνά από το ένα θέμα στο άλλο σαν φωτόνιο. Δεν ξέρω αν οι αντοχές μου είναι σήμερα το ίδιο ισχυρές, για να βρίσκομαι από τη μια άκρη της σκηνής στην άλλη, αλλά σίγουρα θα το παλέψουμε. Το βασικό στοιχείο είναι η διάθεση».

– Με ποιους τρόπους μπορεί να συνδεθεί η επιστήμη με την τέχνη;

«Εξαρτάται από το ποιος είσαι. Πάντοτε έλεγα, πολύ πριν συναντηθώ με τον Φάυνμαν, ότι αν ξανάρχιζα τη ζωή μου θα γινόμουν ή φυσικός ή χορευτής. Η Φυσική σού επιτρέπει να ανοιχθείς στη γνώση του σύμπαντος, ενώ οι χορευτές είναι οι μόνοι σκηνικοί καλλιτέχνες που σέβομαι πιο πολύ από τους ηθοποιούς. Επειδή δουλεύουν πολύ περισσότερο χρόνο για ένα αποτέλεσμα που διαρκεί λιγότερο. Θεωρώ, επίσης, ότι ένας ρόλος μου στο θέατρο είναι μια άλλη κβαντική ισορροπία του εαυτού μου. Η μεταμόρφωση μου σε αυτή την παράσταση είναι μια άλλη ισορροπία του Κοτανίδη που ονομάζεται Φάυνμαν. Και η ύπαρξη μας έχει μια κβαντική ισορροπία. Αν πιω και μεθύσω αυτή η ισορροπία διαταράσσεται, βρίσκει μια καινούργια ή διαλύεται. Όλο αυτό το παιχνίδι, αυτές τις διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας, είναι που με γοητεύουν στην κβαντική θεωρία.

»Είχα πάντοτε τη φιλοδοξία να καταλάβω την επιστήμη. Παίζοντας τον Φάυνμαν κατανόησα πολλά πράγματα από την επιστήμη και από την κβαντομηχανική ειδικότερα. Παίζοντας τον Γκέντελ στη Δέκατη έβδομη νύχτα του Απόστολου Δοξιάδη κατάλαβα, πρώτη φορά, στη ζωή μου τι είναι τα μαθηματικά. Κατά βάση είναι ένα παιχνίδι λογικής, το οποίο δεν είχα καταφέρει να το κατανοήσω στο σχολείο».

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση της Τρίτης 24 Νοεμβρίου, εδώ.

© Copyright 2001-2015 Θαλής + Φίλοι.

designed & developed by ELEGRAD