Αναρτήθηκε σε 6 Ιουλίου, 2015 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: μαθηματικά, τέχνη

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Για τη σχέση των μαθηματικών με την τέχνη έχουμε γράψει αρκετές φορές. Καλλιτέχνες διαφορετικών εποχών έχουν αξιοποιήσει με ποικίλους τρόπους τη μαθηματική επιστήμη στο έργο τους: τα γεωμετρικά σχέδια της ισλαμικής αρχιτεκτονικής και τα περίφημα μωσαϊκά στη ζωγραφική του M. C. Escher είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ενδεχομένως, αυτή η επιλογή ενισχύεται από τη γοητεία που ασκεί σε ορισμένους καλλιτέχνες η αναζήτηση της τάξης, η επιθυμία τους να χρησιμοποιήσουν τα μαθηματικά για να οργανώσουν, μέσω της καλλιτεχνικής έκφρασης, τον κόσμο που τους περιβάλλει. Υπάρχει επίσης και μια άλλη εξήγηση: τα μαθηματικά περιγράφουν, εκτός των άλλων, την ομορφιά της φύσης. Και η τέχνη δεν αγνόησε ποτέ αυτή τη διάσταση της φύσης.

H τέχνη του μαθηματικού και εικαστικού Robert Bosch είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακή. Εκπροσωπεί ένα είδος τέχνης που αποκαλείται TSP Art και βασίζεται σε ένα διάσημο μαθηματικό πρόβλημα. Πρόκειται για το Πρόβλημα του Πλανόδιου Πωλητή. Συνοπτικά, το πρόβλημα επικεντρώνεται στη επιθυμία ενός πλανόδιου πωλητή να βρει τη συντομότερη διαδρομή στην προσπάθειά του να επισκεφθεί κάθε πόλη ενός συνόλου πόλεων, ακριβώς μια φορά, με αφετηρία και τελική επιστροφή την αρχική πόλη του ταξιδιού.

Με ποιο τρόπο, όμως, αυτό το μαθηματικό πρόβλημα αποκτά εικαστική υπόσταση; Ο Bosch δημιουργεί έργα τέχνης, πορτρέτα, παραστάσεις ή αντικείμενα με μια μονοκονδυλιά, η οποία δεν διασταυρώνεται πουθενά ούτε τελειώνει κάπου, παραπέμποντας στη λογική του Πρόβληματος του Πλανόδιου Πωλητή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τέτοιου έργου του Bosch είναι η αναπαραγωγή του διάσημου έργου Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, το οποίο και φιλοτέχνησε εκ νέου με μια μονοκονδυλιά. Ο Robert Bosch ξεκινά τις συνθέσεις του από μερικές κουκκίδες και τις αναπτύσει με τη βοήθεια ενός αλγόριθμου με έναν τρόπο που αποκαλύπτει ένα έργο που μοιάζει με την παράσταση του πρωτότυπου πίνακα.