Αναρτήθηκε σε 2 Δεκεμβρίου, 2013 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: Alan Turing, Βιογραφία, Επιστήμη

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Ο Βρετανός μαθηματικός, θεωρητικός της Λογικής και κρυπτογράφος Alan Turing (1912-1954) ανήκει τους σπουδαιότερους επιστήμονες του 20ου αιώνα. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο ιδιοφυής άνθρωπος που κατάφερε μαζί με την ομάδα του να «σπάσει» τους κώδικες επικοινωνίας των Ναζί, να αποκωδικοποιήσει τη διαβόητη μηχανή Enigma στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Θεωρείται, δικαίως, ο πατέρας της Eπιστήμης των Yπολογιστών αλλά και της Tεχνητής Nοημοσύνης, χάρη στην ερευνητική δουλειά του για τις γνωστικές ικανότητες των μηχανών.

Αν και έχουν γραφτεί αρκετά βιβλία και δεκάδες άρθρα για την προσφορά του στην επιστήμη, το πρόσφατο βιβλίο «Turing: Pioneer of the Information Age» (Oxford University Press) του Brian Jack Copeland, καθηγητή Φιλοσοφίας και διευθυντή του αρχείου Turing για την ιστορία των υπολογιστών, θεωρείται μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδόσεις του είδους.

Ο B. J. Copeland παρουσιάζει έναν απολογισμό της ζωής, του έργου και των ιδεών του Turing ύστερα από ενδελεχή έρευνα σε δεκάδες πηγές, αρχεία και την αλληλογραφία του. Ένα από τα προτερήματα του βιβλίου είναι ότι ο συγγραφέας του δεν περιορίστηκε στην τυπική ακαδημαϊκή έρευνα, αλλά συζήτησε με στενούς φίλους και συνεργάτες του Turing. Για αυτό και από το βιβλίο αναδύεται ανάγλυφη, κάποιες στιγμές, η προσωπικότητα και η καθημερινότητα του κορυφαίου επιστήμονα.

«Αν τον πλησίαζες για να μιλήσεις μαζί του, είναι πολύ πιθανόν να σου φαινόταν αδέξιος και μάλλον συγκρατημένος. Ήταν ντροπαλός και ολιγόλογος. Οι καθημερινές μικροσυζητήσεις δεν τον ενδιέφεραν. Αν κατάφερνες να κάνεις μια μεγαλύτερη κουβέντα μαζί του, θα διαπίστωνες ότι ήταν ζωηρός ομιλητής και διέθετε αρκετό χιούμορ. Ενδεχομένως να σε ρωτούσε, με αυτήν την μάλλον διαπεραστική φωνή, αν θεωρείς ότι ένας υπολογιστής θα μπορέσει, κάποτε, να απολαύσει φράουλες και κρέμα ή να σε κάνει να τον ερωτευτείς», γράφει ο B. J. Copeland.

Όπως κάθε άνθρωπος ο Turing αναζητούσε την αγάπη, τη συντροφικότητα και την παρέα, αλλά μάλλον δεν κατάφερε ποτέ να ταιριάξει με οποιονδήποτε, διαπιστώνει ο Copeland, ο οποίος σημειώνει ακόμα ότι, ορισμένες φορές, ο Turing μπορούσε να γίνει πολύ αγενής. «Αν διαπίστωνε ότι κάποιος δεν τον άκουγε προσεκτικά, μπορούσε να διακόψει τη συζήτηση και να φύγει. Ανήκε στο είδος των ανθρώπων που έχουν μια φυσική τάση να εκνευρίζουν τα υπερφίαλα άτομα, τους αντιπαθητικούς εκπροσώπους της εξουσίας και της επιστημονικής κοινότητας. Κάτω, όμως, από αυτήν την εκκεντρική, ασεβή και αλλόκοτη, για ορισμένους, συμπεριφορά, διατηρούσε μια απόκοσμη αθωότητα, ευαισθησία και σεμνότητα.