Αναρτήθηκε σε 25 Σεπτεμβρίου, 2012 κατηγορία: Ειδήσεις

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

H εικόνα της μοναχικής ιδιοφυΐας που λύνει ένα μαθηματικό πρόβλημα, πίσω από την κλειδωμένη πόρτα ενός απομονωμένου γραφείου, ανήκει μάλλον στο παρελθόν.

Για τη νέα εποχή των Μαθηματικών που ανατέλλει έκανε λόγο, πρόσφατα, στον Μήνα Ευαισθητοποίησης για τα Μαθηματικά, η Jill Pipher, διευθύντρια του Ινστιτούτου Υπολογιστικής και Πειραματικής Έρευνας των Μαθηματικών (ICERM) στο Πανεπιστήμιο Brown. Η σημαντική αλληλεπίδραση Μαθηματικών και Πληροφορικής ήταν το θέμα της διάλεξής της.

Η συνάντηση των Μαθηματικών με την Υπολογιστική Επιστήμη και τον πειραματισμό έχει αλλάξει με συναρπαστικούς τρόπους την επιστημονική πρακτική, σύμφωνα με την Jill Pipher. Γεγονός που θέτει σε αμφισβήτηση μια σειρά από στερεότυπα που συνοδεύουν τον κλάδο και και τους επαγγελματίες του.

Ανάμεσα στα επιχειρήματά της είναι και η καθοριστική συμβολή των υπολογιστών στην επίλυση δύσκολων μαθηματικών προβλημάτων, όπως είναι «το θεώρημα των τεσσάρων χρωμάτων» και «η εικασία του Κέπλερ».

«H εμφάνιση των υπολογιστών ανάγκασε τη μαθηματική κοινότητα να επαναπροσδιορίσει και την έννοια της απόδειξης ενός προβλήματος» είπε. Τονίζοντας ότι το 1976 ο Kenneth Appel και ο Wolfgang Haken για να αποδείξουν ότι τέσσερα χρώματα αρκούν για να χρωματιστεί κάθε χάρτης χρησιμοποίησαν μια μέθοδο που είχε βασιστεί σε ένα πρόγραμμα υπολογιστή, το οποίο επαλήθευσε το πρόβλημα σπαταλώντας περισσότερες από 1000 ώρες υπολογιστικού χρόνου.

«Γιατί είμαστε περισσότερο δύσπιστοι στην ικανότητα που έχει ένας υπολογιστής να επαληθεύσει ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα από εκείνη ενός μαθηματικού που θα προσπαθήσει να το ελέγξει με το χέρι ; » αναρωτήθηκε.

Υπενθύμισε και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Tο αριθμητικό πείραμα που πρότεινε μια εκπληκτική λύση στο πρόβλημα των τριών σωμάτων: μια τροχιά στο σχήμα του ψηφίου οκτώ. Και τα επιτεύγματα των επιστημόνων David Gracias και Govind Menon που δουλεύουν σε αυτό που εκείνη ονομάζει «συνάντηση των μαθηματικών και των υλικών», αναπτύσσοντας την αυτό-συναρμολόγηση, 3D νανοδομών.

«Το Διαδίκτυο διευκολύνει τη μαθηματική συνεργασία, αποδεικνύοντας ότι δεκάδες μαθηματικοί μπορούν να ενώσουν αποτελεσματικά τις γνώσεις και τους εγκεφάλους τους στον κυβερνοχώρο» τόνισε η Jill Pipher. Και κατέληξε : «Τελικά, οι μαθηματικοί είναι εκείνοι που μιμούνται περισσότερο τους υπολογιστές και όχι οι υπολογιστές τους μαθηματικούς. Αυτή είναι μια πρώτη διαπίστωση που δεν γνωρίζουμε, ακόμα, πόσο μακριά μπορεί να μας οδηγήσει».

Πηγή :  American Mathematical Society