Αναρτήθηκε σε 16 Μαρτίου, 2012 κατηγορία: Ειδήσεις

Συντάκτης: Τεύκρος Μιχαηλίδης

Μια διαχρονική περιδιάβαση στη μαθηματική λογοτεχνία

Η λογοτεχνία, ως καθρέφτης του κοινωνικού γίγνεσθαι μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται έχει τη δυνατότητα – για να μην πούμε την αποστολή – να λαμβάνει τα σήματα που εκπέμπονται από τον περίγυρό της και να τα καταγράφει αφού πρώτα τα αναπλάσει μέσα από τις δικές της ιδιότυπες διαδικασίες ανάγνωσης. Παρόλο που κατά κανόνα είναι δεκτικότερη στους παλμούς που εκπέμπονται από την καθημερινότητα, τον πολιτικοκοινωνικό προβληματισμό και τις φιλοσοφικές αναζητήσεις δεν παραμένει αδιάφορη από την έντονη δραστηριοποίηση στο χώρο της φυσικής φιλοσοφίας ή όπως συνηθίζουμε να λέμε σήμερα, των θετικών επιστημών. Ωστόσο τα Μαθηματικά, το κατ’ εξοχήν λιτό, αυστηρό και μονοσήμαντο γνωστικό αντικείμενο ελάχιστη γοητεία ασκούν στους θεράποντες της γλώσσας. Οι αναφορές σε αυτά είναι προσεκτικές, μετρημένες και μαρτυρούν ένα μείγμα δέους και θαυμασμού από τη μεριά του λογοτέχνη. Και αυτή είναι μια σχεδόν ενιαία στάση από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης γραπτού λόγου μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα αυτού που γενικά και αόριστα θα ονομάσουμε «μαθηματική λογοτεχνία».

Κατεβάστε το υπόλοιπο κείμενο