Αναρτήθηκε σε 15 Οκτωβρίου, 2010 κατηγορία: Άρθρα

Συντάκτης: Απόστολος Δοξιάδης

Θα παρουσιάσω κάποιες σκέψεις γύρω από την αφήγηση ως μορφή γνώσης, τις περισσότερες μαζεμένες από τη συγγραφική μου δουλειά – αλλά όχι μόνο. Κυρίως με ενδιαφέρει εδώ ο τρόπος με τον οποίο πραγματικά γεγονότα μετατρέπονται σε αφήγηση – κατά συνέπεια και ερμηνεία – μέσα από κάποιες μεταμορφωτικές πράξεις που θα περιγράψω. Το κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο, θα αναφερθώ σύντομα στο ιστορικό και την ουσία της μελέτης της αφήγησης ως γνώσης. Στο δεύτερο, θα ορίσω τις μεταμορφωτικές πράξεις που εφαρμόζουμε στην πραγματικότητα μετατρέποντάς την σε αφήγηση, με ειδικό παράδειγμα το είδος της κινηματογραφικής βιογραφίας. Στο τρίτο, θα προσπαθήσω να βγάλω κάποια γενικότερα συμπεράσματα, για τη σημασία της αφήγησης ως γνώσης.

Α. Η αφήγηση ως μορφή γνώσης

Ορίζω εδώ την αφήγηση ως περιγραφή χαρακτήρων εν δράσει. Ο χαρακτήρας, όπως ορίζεται, είναι δέκτης, παραγωγός και πομπός ιδεών, αισθημάτων αλλά και κυρίως κινήτρων που οδηγούν εν δυνάμει στην πράξη. Φυσικά, ζει μέσα σε περιβάλλον άλλων χαρακτήρων, με αντίστοιχη δυναμική. Η δράση που περιγράφει η αφήγηση μπορεί να είναι εξωτερική, εσωτερική (στον χαρακτήρα) ή και συνδυασμός των δύο.

Κατεβάστε το υπόλοιπο κείμενο