Αναρτήθηκε σε 1 Αυγούστου, 2010 κατηγορία: Ειδήσεις, Νέα της Ομάδας

Συντάκτης: Σταυρούλα Παπασπύρου

Ετυχε τις προάλλες να παρακολουθήσω το καλοκαιρινό εργαστήρι της ομάδας «Θαλής και φίλοι» με αποδέκτες τους εκπαιδευτικούς που διευθύνουν σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας σχολικές λέσχες ανάγνωσης.

Σαράντα περίπου μαθηματικοί, φιλόλογοι αλλά και δάσκαλοι του δημοτικού έσπευσαν -ιδίοις εξόδοις και σε πείσμα της οικονομικής συγκυρίας- στον κατάφυτο Αγιο Νικόλαο, έξω απ’ τη Νάουσα Ημαθίας, για ν’ ακούσουν ομιλίες και παρουσιάσεις βιβλίων και ν’ ανταλλάξουν ιδέες από τη μέχρι τώρα δράση τους. Κι όλοι τους κλήθηκαν ν’ αναμετρηθούν μ’ ένα καινούριο στοίχημα: ν’ ανοιχτούν και σ’ άλλα μονοπάτια, πέρα από αυτό της «μαθηματικής λογοτεχνίας», ωθώντας τους μαθητές τους ν’ ανακαλύψουν από ιστορικά ή αστυνομικά μυθιστορήματα μέχρι έργα μεγάλων κλασικών.

Το πρόγραμμα του σεμιναρίου που επιμελήθηκαν οι ιδρυτές της παραπάνω μη κερδοσκοπικής ομάδας -ο μαθηματικός και συγγραφέας Τεύκρος Μιχαηλίδης, ο καθηγητής Στατιστικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πέτρος Δελλαπόρτας και ο πολυσχιδής Απόστολος Δοξιάδης- περιελάμβανε μεταξύ άλλων διαλέξεις για το έργο των Τολστόι, Ντοστογέφσκι και Ντίκενς, συζητήσεις για το επίσης όψιμο είδος της «νεανικής» πεζογραφίας ως και αναφορές για τη χρήση της Ιστορίας ως μυθιστορηματικού υλικού. Ενώ παράλληλα, χωρισμένοι σε μικρά γκρουπ, ήδη επικεφαλής ή εν δυνάμει εμψυχωτές λεσχών, αναζητούσαν ελκυστικούς τρόπους για να μυήσουν στη χαρά της ανάγνωσης τους εφήβους, με… δολώματα σαν το «Ονομα του Ρόδου» του Εκο ή τη σάτιρα του Μπουλγκάκοφ «Ο μετρ και η Μαργαρίτα».

Είτε πετύχει το πείραμα είτε όχι, στα δικά μου μάτια, άλλο ήταν το σημαντικό. Κατηγορούμε συχνά τους εκπαιδευτικούς για αδιαφορία και για δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, παραγνωρίζοντας πως ανάμεσά τους υπάρχουν και άνθρωποι που όχι μόνο τιμούν την αποστολή τους, αλλά είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν και από τον ελεύθερο χρόνο τους. Τέτοιοι άνθρωποι βρέθηκαν στη Νάουσα: πρόθυμοι να δώσουν μια κοινωνική διάσταση στη μοναχική, κατά βάση, εμπειρία της ανάγνωσης, έτοιμοι ν’ αφουγκραστούν αλλά και να καλλιεργήσουν τα ενδιαφέροντα των μαθητών τους, έξω από το αναλυτικό πρόγραμμα που κάνει και τους ίδιους ν’ ασφυκτιούν. Υπάρχουν κι άλλοι -χρόνια τώρα και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου προωθεί την ιδέα αυτών των λεσχών. Ενθάρρυνση χρειάζονται και, μαζί, ένα ευχαριστώ.

Πηγή: Ελευθεροτυπία