Αναρτήθηκε σε 9 Νοεμβρίου, 2006 κατηγορία: Διαλέξεις

Συντάκτης: Τεύκρος Μιχαηλίδης

Παρίσι 1900. Μια πόλη που σφύζει από ζωή. Χάρη στο εν πολλοίς και για πολλούς ακατανόητο θαύμα του ηλεκτρισμού το Παρίσι είναι πια και κυριολεκτικά πρωτεύουσα των φώτων. Οι ιμπρεσιονιστές βρίσκονται στο αποκορύφωμα της δόξας τους ενώ στα ατελιέ της Μονμάρτρης οι κυβιστές ετοιμάζονται να τους διαδεχθούν. Η Σάρα Μπερνάρ θριαμβεύει στο θέατρο όμως οι αδελφοί Λυμιέρ αρχίζουν ήδη να διεκδικούν τα πρωτεία για τον κινηματογράφο. Και μέσα σ’ αυτό το πανηγύρι ένα συνέδριο: Το δεύτερο διεθνές συνέδριο μαθηματικών φέρνει αντιμέτωπους τους δυο κολοσσούς της επιστήμης: Τον Πουανκαρέ και τον Χίλμπερτ. Σε μια ιστορική ομιλία ο δεύτερος θα θέσει τα 23 Προβλήματα που πρέπει να απασχολήσουν τους μαθηματικούς κατά τον εικοστό αιώνα που μόλις έχει ανατείλει. Σε περίοπτη θέση και τα προβλήματα θεμελίωσης, τα αξιωματικά συστήματα, το ερώτημα για την πληρότητα και τη μη αντιφατικότητά τους. Ερωτήματα που τέθηκαν εκείνο το πρωινό του Αυγούστου στο αμφιθέατρο της Σορβόννης για να απαντηθούν – με τρόπο που πολύ απέχει από το να ικανοποιεί όλα τα γούστα – μερικές δεκαετίες αργότερα από τον Γκέντελ, τον Τούρινγκ, τον Ποστ. Αυτή τη συνεδριακή και συνάμα πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα θα προσπαθήσουμε να αφηγηθούμε.

Το κείμενο αυτό είναι η περίληψη μίας ομιλίας του Τεύκρου Μιχαηλίδη που δόθηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης 100 Χρόνια Κουρτ Γκέντελ στις 9 Νοεμβρίου 2006.