Αναρτήθηκε σε 24 Σεπτεμβρίου, 2015 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: Βιογραφία, Ραμανουτζάν, Ταινία

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Καλές εντυπώσεις άφησε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο η προβολή, πριν από λίγες μέρες, της ταινίας The Man Who Knew Ιnfinity που σκηνοθέτησε ο Βρετανός σκηνοθέτης Μάθιου Μπράουν με θέμα τη ζωή του σπουδαίου Ινδού μαθηματικού Σρινιβάσα Ραμανουτζάν (1887-1920). Τον αυτοδίδακτο επιστήμονα, που κέρδισε τον τίτλο του «πρίγκηπα της μαθηματικής διαίσθησης», υποδύεται ο Ινδός ηθοποιός Ντεβ Πάτελ, γνωστός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολυβραβευμένη ταινία του Ντάνι Μπόιλ, Slumdog Millionaire.

Εκείνος που φαίνεται, όμως, να κλέβει την παράσταση είναι ο Τζέρεμι Άιρονς, υποδυόμενος τον Βρετανό μαθηματικό Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι. Ο τελευταίος υπήρξε πνευματικός πατέρας του Ινδού μαθηματικού, και αυτός που αναγνώρισε πολύ γρήγορα την ξεχωριστή διάνοιά του. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο Ραμανούτζαν, ο Ινδός μαθηματικός που έγραψε ο καθηγητής Robert Kanigel. Στη γλώσσα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τραυλός.

Να υπενθυμίσουμε ότι παρά την ελάχιστη τυπική εκπαίδευση στα μαθηματικά, ο Σρινιβάσα Ραμανούτζαν έμεινε στην ιστορία ως ο σπουδαιότερος μαθηματικός της Ινδίας, επιδεικνύοντας σημαντικά επιτεύγματα στους τομείς της μαθηματικής ανάλυσης, στη θεωρία αριθμών, τις απειροστικές σειρές και τα συνεχή κλάσματα.

Η διαδρομή του από ένα μικρό χωριό της Ινδίας στο Κέιμπριτζ είναι αξιοσημείωτη. Προσκλήθηκε από τον Χάρντι στη Μεγάλη Βρετανία στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Ο Χάρντι μαζί με τον συνάδελφό του, επίσης κορυφαίο μαθηματικό Τζ. Ε. Λιτλγουντ, κατανόησαν σχεδόν αμέσως ότι το χειρόγραφο με μαθηματικούς τύπους που είχε φτάσει στα χέρια τους μέσω αλληλογραφίας ανήκε σε ένα προικισμένο μυαλό. Δεν είχαν άδικο. Στη σύντομη ζωή του, ο Ινδός μαθηματικός υπήρξε ένας από τους παραγωγικότερους επιστήμονες της εποχής του: στα σημειωματάρια του βρέθηκαν περίπου 3900 θεωρήματα, ενώ η προσφορά του στην επιστήμη θεωρείται ισάξια με εκείνη των κορυφαίων, επίσης, μαθηματικών Χίλμπερτ, Γκάους και Οϊλερ.

Η ταινία, σε ένα μεγάλο μέρος της, επικεντρώνεται στην προσωπική σχέση του Χάρντι με τον Ραμανούτζαν, ενώ αναδεικνύει και το θέμα του ρατσισμού με τις αντιδράσεις και τις προκαταλήψεις αρκετών μελών του διάσημου ακαδημαϊκού ιδρύματος απέναντι στον νεοφερμένο: είναι έτοιμοι, ανά πάσα στιγμή, να χλευάσουν και να υποτιμήσουν τα επιτεύγματα του Ινδού μαθηματικού.

Η κριτική εκθειάζει τις υποκριτικές ικανότητες του Τζέρεμι Άιρονς, αφού καταφέρνει να προσδώσει ζεστασιά και ένταση στον στερεοτυπικό ρόλο του ακαδημαϊκού της εποχής ο οποίος φορά τουίντ, καπνίζει πίπα και αγαπά το κρίκετ.

Τα μαθηματικά, τέλος, έχουν σημαντική θέση στην αφήγηση της ιστορίας, αλλά με έναν τρόπο που επιτρέπει στους θεατές να κατανοήσουν τα επιτεύγματα του Ραμανουτζάν και τους λόγους που η συνεισφορά του στην επιστήμη παραμένει τόσο σημαντική, σχεδόν έναν αιώνα μετά το θάνατό του.