Αναρτήθηκε σε 14 Οκτωβρίου, 2014 κατηγορία: Ειδήσεις | Tags: Διδασκαλία, εκπαίδευση, μαθηματικά

Συντάκτης: Γιώργος Καρουζάκης

Ένα ενδιαφέρον θέμα για τη σχέση της εκπαίδευσης με τα μαθηματικά δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας ο Oscar E. Fernandez, Επίκουρος Καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Wellesley College.

«Τα Μαθηματικά είναι ένα πολύ όμορφο πεδίο, και αυτή η διαπίστωση θεωρώ ότι βρίσκει σύμφωνο κάθε μαθηματικό δάσκαλο. Αλλά εδώ εντοπίζεται κι ένα πρόβλημα. Εμείς οι καθηγητές των μαθηματικών μπορούμε να εκτιμήσουμε την ομορφιά τους, επειδή έχουμε ένα άμεσο ενδιαφέρον για αυτά, διαθέτουμε επαρκή κατάρτιση στο αντικείμενο και θετικές εμπειρίες από την ενασχόληση μαζί τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών δεν διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. Και αυτό δεν είναι σφάλμα δικό τους», γράφει.

Και συμπληρώνει: «Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί όταν ξεκινάμε να μιλάμε σε έναν φοιτητή για το πόσο συναρπαστικό είναι το Θεώρημα Πουανκαρέ-Χοπφ δεν δείχνει τον ενθουσιασμό με τον οποίο αντιμετωπίζει μια εφαρμογή στο κινητό του τηλέφωνο. Μπορεί αυτό που λέω να μοιάζει ανόητο, αλλά θεωρώ ότι εντοπίζει μια διάσταση του προβλήματος. Τι σημαίνει για τον πολιτισμό μας (και το μέλλον μας) το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι προτιμούν να παίζουν παιχνίδια στα κινητά τους, να βλέπουν βίντεο στο Youtube, να βρίσκονται στο Facebook και ενδιαφέρονται λιγότερο για τη μελέτη των μαθηματικών και της επιστήμης;

Ο Oscar E. Fernandez, στο εκτενές άρθρο για το θέμα, τονίζει ότι υπάρχουν τρόποι να αντιστραφούν οι προκαταλήψεις των μαθητών απέναντι στα μαθηματικά. Αρκεί να αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας τους. «Δυστυχώς, προσθέτει, ο τρόπος που διδάσκονται τα μαθηματικά σε πολλά μέρη του κόσμου περιορίζεται στη χρήση ενός πίνακα ή ενός κομματιού χαρτί. […] Εμείς οι καθηγητές των μαθηματικών, είμαστε υπεύθυνοι για να ζωηρέψουμε το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό των φοιτητών για τα μαθηματικά. Αν συνεχίσουμε να τα διδάσκουμε με τον τρόπο που συζητάμε για αυτά μεταξύ μας, είναι πολύ πιθανόν να συνεχίσουμε να οδηγούμε τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών σε διαφορετικές σταδιοδρομίες».